Dziś w tytule niby masło maślane, bo co to niby znaczy, że aby rozwiązać problem, czasem nie należy go rozwiązywać?!
Chodziło mi o coś, o czym wspominałem już wcześniej o… regułę przekory, o to, że jeśli skupiamy się na tym, że czegoś nie chcemy, to wraca z jeszcze większą siłą.
Dlatego czasem warto stwierdzić, że niektóre sprawy są na tyle zagmatwane, że nie warto się na nich koncentrować. Koncentracja na jakimś problemie, sprawia, że dostrzegamy zwykle jego negatywne aspekty, co wprawia nas w niekorzystny stan emocjonalny. Negatywne emocje nakręcają więcej niekorzystnych myśli, lub po prostu bezproduktywne rozmyślanie, albo zamartwianie się.
Czasem warto spojrzeć na problem z perspektywy zupełnie niewtajemniczonej osoby, albo spojrzeć na nasz problem z perspektywy kosmicznej. Czymże jest nasz mały problem wobec wielkości kosmosu, wielości gwiazd, niewzruszenia nieboskłonu.
Praktyka medytacji, albo mindfulness uczy umiejętności przyjmowania emocji takich, jakimi są, bez nadmiernego analizowania i wikłania się w rozmyślaniach. Chodzi o to, żeby zauważyć co jest i jak bardzo/mało intensywne jest - np. smutek, a potem oddzielić się od tego.
Negatywne emocje są dla naszego umysłu jak kamień rzucony w wodę, który wywołuje koliste fale na tafli jeziora. Sztuką jest zachować tę taflę płaską jak lustro, niezmąconą, spokojną.
Rozwiązywanie problemów to czynność analityczna. Gdy chcesz znaleźć rozwiązanie, wchodzisz w analizę problemu, tyle że nasze myślenie zwykle nie jest czysto chłodne i racjonalne, gdy zaczynamy sobie wyobrażać różne rozwiązania, wizualizować je sobie, wchodzimy w emocje, mącimy równowagę.
Niektóre problemy nie mają swojego rozwiązania - np. to wszystko co jest niezależne od Ciebie, jak odczucia emocjonalne drugiego człowieka, to może nie być warte analizowania, wyobrażania sobie, gdybania.
Dlatego wielką mądrością dojrzałych ludzi jest wiedza, które problemy warto zostawić, a które próbować rozsupłać w spokoju, jak sieć rybacką.
