Im rzadziej mamy okazję do konfrontowania się z czymś co wykracza poza normę, tym bardziej osadzamy się w tym, co znane i… z czasem spróbowanie tego, co nieznane staje się coraz większym wyzwaniem - emocjonalnym.
Nasze mózgi są skonstruowane w taki sposób, że wzmacniają te połączenia pomiędzy neuronami, które są najczęściej wykorzystywane i przez to utrwalają pewne schematy myślowe, jeśli nie dajemy sobie okazji do nieustannego badania nowych dróg.
Jako, że z biologicznego punktu widzenia nasz organizm dąży do efektywności energetycznej, toteż mózg skłonny jest minimalizować korzystanie ze słabszych połączeń neuronowych. Przekładając to na skalę makro, stąd właśnie bierze się to, że mamy skłonność do tkwienia w strefie komfortu.
Im dłużej tkwisz w swojej strefie komfortu, czyli tym co znane i bezpieczne, tym większy opór będziesz czuł przed zmianą. Czy to coś nienormalnego? Nie, to zupełnie normalne i co najlepsze - całkowicie odwracalne, dlatego że mózg ludzki jest bardzo “plastyczny” i w procesie uczenia się, poznawania nowych elementów świata, zagęszcza neuronowe w innych niż dotychczas obszarach.
Pewnie znasz to uczucie, gdy przed maturą lub innym egzaminem, do którego przygotowywałeś się przez dłuższy czas, miałeś uczucie ogólnej nerwowości. Może nie zdawałeś sobie do końca z tego sprawy, ale prawdopodobnie byłeś tym bardzo podekscytowany.
Maturę zdajemy raz w życiu, potem przychodzą kolejne egzaminy dojrzałości, nie tylko pisemne. Z każdym kolejnym doświadczeniem tego typu bardziej się oswajamy i emocje towarzyszące temu wydarzeniu stają się słabsze, bardziej unormowane.
Im bardziej zapoznajemy się z tym, co nieznane, tym bardziej się z tym oswajamy.
Niby to banał, ale warto zdać sobie sprawę, że pobudzeniem emocjonalnym, które towarzyszy nowym doświadczeniom, rządzi tak naprawdę czysta biologia.
Dlatego pokochaj nieznane i rusz w jego kierunku. Im częściej dostarczasz sobie nowych, doświadczeń, które wywołują strach, tym bardziej je oswajasz i minimalizujesz lęk i opór, który im towarzyszy.
To proste, tylko czasem sobie sami to komplikujemy.
Strach przed tym co nieznane jest czymś zupełnie naturalnym i nie jest niczym trwałym, to tylko opór przed wysiłkiem umysłu, ale właśnie popychając siebie poza granice poznania dajemy sobie szanse do pokonania tego oporu.
